مرتبه اول: آشنایی با آن علم است. کسانی که اطلاعاتی از علوم و فنون مختلف دارند ولی این اطلاعات و آشنایی در حدی نیست که توانایی فهم و درک صحیح استدلال‌های تخصصی در آن علم را داشته باشند. از نظر عقل و دین وظیفه چنین افرادی مراجعه به نتایجی است که متخصصین در آن علم و فن به آن رسیده‌اند. اگر چنین افرادی بدون مراجعه به متخصص آن علم و فن خودشان اقدام به استنباط و استدلال در آن علم و فن کنند علاوه بر اینکه معمولا دچار نتیجه‌گیری اشتباه می‌شوند؛ از نظر عقل و دین هم اگر به نتیجه اشتباه رسیدند و در اثر عمل به نتیجه اشتباه ضرر دنیوی یا اخروی به خودشان یا دیگر رسید پیش خدا و عقل شایسته مؤاخذه هستند. ادامه مطلب...

کلمات کلیدی : نهی از منکر، دین، عقل، علم، انتقاد، پیشرفت، تخصص، فن، صاحب نظر، تسلط، معذور، استدلال، دلیل، استنباط، تقلید، ابتکار، خلاقیت، هوش، استعداد

اگر یک بچه سه ساله به شما بدترین توهین‌ها و فحش‌ها را بدهد چقدر ناراحت خواهید شد!؟ قطعا اگر ناراحت هم شوید این ناراحتی خیلی زیاد نخواهد بود. اما اگر یک شخص 40 ساله به شما فحاشی و توهین کند چقدر ناراحت می‌شوید؟ احتمالا زیاد. حتی ممکن است کار به دعوا و ... بکشد. چرا چنین است؟ اینجا یک اشتباه است که باید برطرف شود. اشتباه ما اینجاست که خیال می‌کنیم که با بالا رفتن سن، عقل همه انسان‌ها رشد می‌کند در حالی که کسی که رفتارهایش عاقلانه نیست نشان دهنده این است که عقل او رشد کافی نداشته است. پس اگر ما این اشتباه را نکنیم و عقل هر کس را با سن او نسنجیم بلکه با رفتار و گفتار و ... او بسنجیم زندگی آرام و بانشاطی خواهیم داشت. البته انسان از اینکه کسی رفتار زشتی انجام دهد و عقلش به اندازه سنش رشد نکند ناراحت می‌شود و ناراحتی از هر کار زشتی صحیح و پسندیده است و اگر این ناراحتی نبود انسان انگیزه‌ای برای امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح خودش و جامعه نداشت ولی ناراحتی هم مانند هر کار و حس دیگری اندازه‌ای دارد که اگر بیشتر یا کمتر از آن باشد خوب و پسندیده نیست. پس برای داشتن زندگی بانشاط یکی از مهمترین عوامل، اصلاح نوع نگاه ما به دیگران است. اینکه الزاما با رشد سن و جسم، عقل افراد هم رشد پیدا نمی‌کند.

کلمات کلیدی : عقل، شادی، ناراحتی، توهین، فحش، نشاط، خوشی، رفتار، گفتار، رشد عقلی