تنها راه اصلی رشد معنوی، تقید کامل بر انجام کامل همه واجبات و ترک کامل همه محرمات است. البته از آنجا که اکثر افراد معصوم نیستند و ممکن است وسوسه شوند و مرتکب گناه شوند باید دقت کرد که اولا نباید در انجام گناه اصرار داشت و آن را سبک شمرد و به راحتی و با خیال راحت آن را انجام داد؛ ثانیا سریعا و در اولین فرصتی که از غفلتی که موجب گناه شده است رهایی پیدا شد به سوی خدا متوجه شد و توبه و اظهار پشیمانی واقعی کرد و تصمیم به ترک دائمی آن گناه گرفت و اگر گناه نیاز به جبران داشته باشد در اولین فرصت آن را جبران کرد. این را بدانیم که کسی که جسورانه و با خیال راحت به انجام گناه مشغول است و توبه را به تاخیر می‌اندازد هر چند مسلمان باشد ولی از ایمان واقعی که حداقل شرط نجات و رستگاری است بی‌بهره است.  

درباره انجام مستحبات و ترک مکروهات هم در جهت پیشرفت و تقید بیشتر باید دقت کرد که ملاک مقدار و میزان پیشرفت، اشتیاق و علاقه و میل به انجام آنهاست که هر زمان که میل و اشتیاق کامل و از ته دل داشته باشیم به آنها پایبند باشیم و هیچ وقت بدون اشتیاق و علاقه و میل به انجام مستحبات و ترک مکروهات اقدام نکنیم که اثر عکس خواهد داشت. اگر هم تمایل داریم که تقید بر انجام مستحبات و ترک مکروهات پیدا کنیم بهتر است به جای اصرار بر تقید بر خود آنها به مقدمات و زمینه‌سازی که باعث ایجاد شوق و علاقه می‌شود توجه کنیم نه اینکه اصرار به تقید بدون اشتیاق و علاقه داشته باشیم.
اما از جهت پسرفت باید دقت کنیم که بدون دلیل دچار پسرفت در انجام مستحبات و ترک مکروهات نباشیم؛ چرا که وقتی انسان بدون دلیل از مسیر اصلی منحرف شد ممکن است مستقیما به دره سقوط نکند ولی خطر سقوط افزایش خواهد یافت.

کلمات کلیدی : خودسازی، سعادت، رشد معنوی، تقید، واجبات، محرمات، گناه، مستحبات، مکروهات، انحراف، معصوم، توبه، غفلت، رستگاری، پیشرفت، پسرفت، سقوط، وسوسه