تقریباً از وقتی که جناب آقای موسوی اعلام حضور کردند بنده چه در اینترنت و چه خارج از آن پیگیر اوضاع بودم. بیشتر هم برایم مهم بود که ایشان پس از حدود بیست سال غیبت در صحنه سیاسی کشور چگونه می اندیشند و آن نخست وزیر به ظاهر اصولگرا آیا باز هم اصولگراست!؟ حتماً یادتان هست که با جوّ اتّهامات مختلف نمی شد به راحتی به نسبت هایی که به افراد داده می شد اعتماد کرد ولی خدا را شکر که در یک یا چند مورد منابع دست اوّلی دستم آمد که تا حدودی فضا برایم شفّاف شد. در آن فضای فتنه گون تنها کاری که می شد انجام داد عمل به میراث مرجع فقیدمان حضرت آیة الله العظمی بهجت یعنی عمل به یقینیّات بود که در همین وبلاگ اشاره ای به آن کرده ام. کلاً در اینگونه مسائل باید به دور از فضاسازی ها و جوگیری ها به آن ملاک هایی که شکی در آنها نداریم برگردیم و قبل از هر تصمیمی افراد را با این محک بسنجیم. البتّه ممکن است که به این نتیجه برسیم یکی از طرفین فاقد این ملاک است ولی در دارا بودن فرد دیگر به نتیجه ای نرسیم که بنا به شرایط مختلف وظیفه فرق می کند. ولی آنچه مسـلّـم است دوری از کسی است که مـا مـلاکــهای خود را در او نمی بینیم. البتّه بنده در مورد آقای احمدی نژاد وجود یا عدم وجود فعلی ملاک ها برایم روشن نشد ولی با توجّه به اینکه این ملاک ها چند سال قبل برایم تا حدود زیادی روشن بود و به علاوه خلاف آنها برایم ثابت نشد با اعتماد به آن اعتماد سابق به ایشان رأی دادم.

   ملاک هایی که با آنها بتوان در مورد صلاحیّت افراد قضاوت کرد شاید بسیار باشند ولی به نظر اینجانب سه ملاک از همه شاخصتر می باشند که با وجــود و یا عــدم وجود آنـها می توان به نتایج درخوری رسید:

1- چگونگی تعامل با کفّار و اعتماد به آنها یکی از ملاک هایی است که می توان با آن در مورد افراد تصمیم گرفت. اعتماد بیش از حد به فرهنگ ها و کشورهایی که چه از نظر دینی از اعتماد بیش از حد به آنها نهی شده ایم و چه از نظر تجربی کارنامه سیاه خیانت هایشان واضح و روشن است یکی از مهمترین ملاک هایی است که می توان در مورد صلاحیّت افراد اظهار نظر کرد.

2- یکی از خصوصیّاتی که می تواند ملاک صلاحیّت و یا عدم صلاحیّت فردی باشد زود باوری اوست. زود باوری چه از نظر اعتماد به افراد و چه از نظر متّهم کردن افراد امری ناپسند است. افرادی که با تکیه بر اصل برائت به راحتی به افراد اعتماد می کنند به همان نسبت هم با تکیه بر اصل احتیاط به راحتی به متّهم کردن افراد می پردازند. بیان این نکته ضروری است که ریشه هر دو اشتباه موجود یک چیز و همان عمل نکردن به یقین و به جای آن عمل به حدس و گمان است. به این بیان که اینگونه افراد همانگونه که با دلیل های ظنّی و غیر یقینی به افراد اعتماد می کنند با همانگونه دلیل ها افراد را متّهم می کنند. در صورتی که ما باید چه در مورد اعتماد به افراد و چه در مورد متّهم نمودن ایشان به دلیل ها و نشانه های یقینی رجوع کنیم. مخصوصاً در مورد اتّهام زدن که پای آبروی افراد در میان است کار سختتر و حسّاستر می شود.

3- یکی دیگر از خصوصیّاتی که می توان با آن در مورد افراد تصمیم گرفت ملاک سنجش ارزش افراد دیگر در نزد وی است. اینکه شخصی افراد پیرامون خود را با خوب یا بد بودن یا با ایرانی بودن  و یا سخن گفتن به زبان خاصّی ارزش می نهد ملاک خوبی برای سنجش صلاحیّت اوست. پر واضح است که خوب یا بد بودن افراد با میزانی که دین به ما داده است سنجیده می شود و به عبارت دیگر همانگونه که از نظر دینی افراد هر چه به موازین دینی نزدیکتر باشند و با تقواتر باشند گرامی ترند از نظر ما نیز باید کسانی گرامی تر باشند که باتقواتر می باشند. البتّه پـرواضـح اسـت کـه مـلاک سنجـش ارزش افــراد نمی تواند دلیل بر ظلم به آن افراد و منعشان از حقوقشان باشد بلکه به این معنی است که اگر ملاک سنجش ارزش افراد در نزد ما ملاک های دینی باشد باعث خواهد شد که افراد با تقواتر به ما نزدیکتر شده و اگر حاکم هم این ملاک را در نظر داشته باشد از همان افراد در سِمَت های گوناگون استفاده خواهد کرد و همچنین موجب انگیزه پیدا کردن افراد باتقوا در آن جامعه و در نتیجه سوق داده شدن جامعه به سوی صلاح و رستگاری خواهد بود.

کلمات کلیدی : فتنه سبز، جنبش سبز، آیة الله العظمی بهجت، احمدی نژاد، موسوی، کفار، زودباوری، اصولگرا، صلاحیت، آیت الله بهجت