قطار قم - تهران و تهران - قم
شنبه و یک‌شنبه، 23 و 24 بهمن  1395

یکی از ویژگی‌های کویر و بیابان و دشت (به شرطی که انسان در اینها ساخت و ساز و تصرف نکرده باشه) اینه که انسان به راحتی میتونه فکر و خیالش رو در اعماق دشت و کویر و بیابان پرواز بده و ذهن و دلش به اعماق پیچیده‌ترین معماهای فکری و قلبی نفوذ کنه ...

آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم 
ور تو بگوییم که نی نی شکنم شکر برم

آمده‌ام چو عقل و جان از همه دیده‌ها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله‌ی نظر برم

آمده‌ام که رهزنم بر سر گنج شه زنم
آمده‌ام که زر برم زر نبرم خبر برم

گر شکند دل مرا جان بدهم به دل شکن
گر ز سرم کله برد من ز میان کمر برم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

آنک ز زخم تیر او کوه شکاف می‌کند
پیش گشاد تیر او وای اگر سپر برم

گفتم آفتاب را گر ببری تو تاب خود
تاب تو را چو تب کند گفت بلی اگر برم

آنک ز تاب روی او نور صفا به دل کشد
و آنک ز جوی حسن او آب سوی جگر برم

در هوس خیال او همچو خیال گشته‌ام
وز سر رشک نام او نام رخ قمر برم

این غزلم جواب آن باده که داشت پیش من
گفت بخور نمی‌خوری پیش کسی دگر برم

دیوان شمس (غزلیات)

 

برای ورود به کانال تلگرام اینجا کلیک کنید  

کلمات کلیدی : فلسفه، فکر، خودسازی، معنویت، قطار، قطار تهران - قم، قطار قم - تهران، کویر، بیابان، دشت، خیال، قلب، دل، ذهن، معما، عرفان، محسن مقدس زاده