سختی و نداری و ... وقتی امتحان و آزمون الهی است که ما در انجام وظیفه کوتاهی نکرده باشیم. مثلا وقتی ما گناه می کنیم و یا از رحمت خدا ناامید می‌شویم یا از نرسیدن آنچه از می‌خواهیم می‌ترسیم و ... و با همه اینها مانع رسیدن لطف و رحمت خدا به خودمان می‌شویم (موانع استجابت دعا در پست جداگانه‌ای مفصل توضیح داد شد) هم در دنیا محروم خواهیم ماند و هم در آخرت به خاطر اینکه در انجام وظیفه کوتاهی کردیم مواخذه خواهیم شد.

اما اگر به تکلیف و وظیفه خودمان عمل کنیم (در راس آنها انجام واجبات و ترک محرمات) و کوتاهی نکنیم اگر سختی و نداری و تنگی هم باشد امتحان الهی است. به این نکته توجه داشته باشیم که وقتی با انجام تکلیف و وظیفه سختی به ما می‌رسد این به معنی این است که لطف خدا بی‌واسطه تر به ما میرسد. توضیح اینکه هر نعمتی که خدا بیشتر به ما می دهد در واقع واسطه‌ای به واسطه‌هایی که لطف و رحمت خود را به ما می رساند اضافه می‌کند. و این یعنی دورتر شدن از خدا! حال هر قدر که نعمت کمتر باشد ما بی‌واسطه‌تر از خدا لطف و رحمتش را خواهیم گرفت و این برای کسی که مشتاق نزدیک شدن و تقرب به خداست شیرینتر و بهتر است. البته کنار رفتن واسطه نیاز به ظرفیت و تحمل بالا دارد که به قدری که ما ظرفیتمان را با خودسازی و ترک گناه و ... بالا ببریم و تسلیم قضا و قدر الهی باشیم واسطه‌ها کنار خواهند رفت و لطف خدا بی‌واسطه‌تر به ما خواهد رسید.

البته وجود نعمت چون باعث فاصله ما با خدا می شود خودش جدای از سختی؛ امتحان الهی است که ما باید سعی کنیم به واسطه مستقلا دل نبندیم و آن را فقط به عنوان واسطه فیض و لطف و رحمت الهی ببینیم و بدانیم که در غیر این صورت خود همان واسطه باعث دوری بیشتر ما از خدا خواهد شد. همانطور که کسانی که امام حسین علیه السلام را دعوت کرده بودند و به ایشان علاقه داشتند به این علت که غیر خدا و ولی خدا را بیشتر از آنها دوست داشتند موقع انتخاب آنچه بیشتر دوست داشتند را انتخاب کردند. همانطور که در آیه 24 سوره توبه به این نکته اشاره شده است.

برای ورود به کانال تلگرام اینجا کلیک کنید.

کلمات کلیدی : امام حسین، فقر، ثروت، نعمت، ناامیدی، گناه، آیه 24 سوره توبه، امتحان، امتحانات الهی، آزمون، سختی، دل بستن، استجابت دعا