عمل بر اساس یقین کلید سعادت دنیا و آخرت می‌باشد. در وصف این ویژگی هر چه بگوییم کم گفته‌ایم. لذا در زمان‌های مختلف نکاتی را در مورد این ویژگی کلیدی عرض خواهم کرد.

اگر ما بر اساس یقین و دلایل محکم عمل کنیم به ندرت گرفتار قضاوت ناحق خواهیم شد و یا فریب خواهیم خورد. چرا که تا اطمینان به کسی نداشته باشیم به او اعتماد نخواهیم کرد و در نتیجه کمتر فریب خواهیم خورد و تا در مورد ویژگی ناپسندی که تصور می‌کنیم در دیگری هست مطمئن نباشیم اظهار نظر نخواهیم کرد و در نتیجه به ندرت گرفتار گناه کبیره تهمت و قضاوت ناحق خواهیم شد.

اگر بر اساس یقین عمل کنیم به ندرت گرفتار افراط و تفریط خواهیم شد و همچنین در مسیر حق خواهیم بود. اگر هم این ویژگی در ما ملکه شود حق طلب و حق پذیر خواهیم بود و در نتیجه به سعادت دنیا و آخرت خواهیم رسید.

در مورد یقین ذکر سه نکته ضروری است:

نکته اول: کسی که بر اساس یقین عمل می‌کند حتی اگر در تشخیص اشتباه هم کند مواخذه نخواهد شد. چرا که کسی که بر اساس یقین عمل کرده یا باید بر اساس همین یقین عمل می‌کرده است که همین کار را کرده است یا دنبال راه دیگری می‌رفته است که یا نسبت به آن راه یقین دارد که انسان نمی تواند نسبت به دو راه متضاد یقین داشته باشد و قطعا اگر دو راه در ذهن شما باشد یقین از بین خواهد رفت. یا اینکه نسبت به راه دیگر یقین ندارد و ظن و گمان دارد که باز از نظر عقل قبیح است در جایی که انسان یقین دارد سراغ ظن و گمان برود.

نکته دوم: در یک حالت عمل بر اساس یقین باعث رفع مواخده نخواهد شد و آن وقتی است که در مقدمات یقین بر اساس ظن و گمان عمل کند یا اینکه به یقین هایی که مقدمه این یقین حاضر است عمل نکرده باشد که در این صورت چون به خاطر عدم عمل به یقین مقصر است یقین فعلی او هم او را از مواخذه دور نمی کند.

نکته سوم: اگر بر اساس دلایل یقینی در جایی برای ما ثابت شود که به ظن و گمان می توانیم عمل کنیم چنین ظن و گمانی که بر اساس دلیل یقین باید به آنها عمل کنیم چون ریشه و اساس آن یقین و قطع می باشد عمل بر اساس آن ما را از مواخذه دور می کند.

برای ورود به کانال تلگرام اینجا کلیک کنید.

کلمات کلیدی : ظن، گمان، سعادت، قضاوت، تهمت، دنیا، آخرت، گناه، افراط، تفریط، یقین، اطمینان، قضاوت ناحق، گناه کبیره، فریب، مکله، حق طلب، حق پذیر