سلام عليکم

پاسخ شما به چند بخش تقسيم ميشه.

اولا: پيامبر قبل از رحلت يا شهادتشان در حديث معروف غدير قرآن و اهل بيت را در کنار هم موجب عدم گمراهي دانستند. اگر ما قرآن بدون اهل بيت(مثل اهل سنت) يا اهل بيت بدون قرآن(مثل بعضي از شيعه ها) را داشته باشيم گمراه خواهيم شد. چرا که قرآن يک کتاب بسيار سخت و پيچيده است که براي فهم پيچيدگي هاي قرآن نياز به مفسرين معصومي که همان 14 معصوم هستند مي باشد. اهل سنت به دليل محروميت از چنين مفسرين معصومي از راه پيامبر دور شدند. يا به شهادت خود اهل سنت عمر بعضي از احکام را تغيير داده است و خود او به اين تغيير اعتراف کرده است. مثال بازر چنين تغييري در متعه يا ازدواج موقت است که عمر با نظر شخصي خود مي گويد که در زمان پيامبر حلال بوده و من حرام مي کنم. يا در جاهايي به خاطر دور بودن از مفسرين حقيقي قرآن بر اساس حدس و گمان عمل کرده اند که اين حدس و گمانها در اصول فقه اهل سنت به نام هاي قياس و استحسان و ... معروف و مشهور است. قطعا ائمه معصومين راهي غير از راهي که پيامبر به ما فرموده به ما معرفي نکرده اند و علماي بزرگ ما پس از ده ها سال تحقيق و پژوهش تا حد زيادي فرمايشات ائمه را به ما انتقال داده اند.