اگر ما همیشه به یاد خدا نباشیم نباید توقع داشته باشیم که لطف و عنایت و فضل خاص خدا همیشه شامل حال ما باشد. وقتی ما در امور عادی و اموری که خیال می‌کنیم که بدون اراده خدا هم می‌توانیم به آنها برسیم از خدا کمک نخواستیم در مشکلات و جاهایی که خیال می‌کنیم که بدون اراده خدا نمی‌توانیم به آنها برسیم هم خدا لطف و عنایت کامل و کافی را به ما نخواهد کرد. مثلا وقتی آب در شیر است ما چنین خیال می‌کنیم که برای رسیدن به آب نیاز نداریم که از خدا کمک بخواهیم یا وقتی نمک بر سر سفره است خیال می‌کنیم که نیاز نیست برای رسیدن به نمک از خدا کمک بخواهیم یا وقتی پول در حساب ماست خیال میکنیم که برای رسیدن به پول نیاز به خدا نداریم و خودمان می توانیم به آن دسترسی داشته باشیم. یا وقتی مشکلاتی پیش می‌آید باز ابتدا بدون کمک خواستن از خدا سراغ راه‌های ظاهری برای حل آن می‌رویم و وقتی دستمان از همه جا کوتاه شد سراغ خدا می آییم! در چنین شرایطی نباید انتظار داشته باشیم که خدا هم لطف و عنایت خاص خود را شامل حال ما بفرماید. ولی اگر ما همیشه حتی وقتی که آنچه نیاز داریم در دسترس ماست از خدا کمک خواستیم و این را دانستیم که هر لحظه ما به خدا نیاز داریم و این اتصال را همیشه حفظ کردیم در وقت مشکل هم قطعا لطف و عنایت خاص خدا شامل حال ما خواهد شد. اگر باور داریم که هیچ خیر بدون اراده و خواست خدا به ما نمی‌رسد و هیچ شری بدون اراده و خواست خدا از ما دور نمی‌شود فرقی ندارد که آن خیر یا شر ظاهرا بزرگ باشد یا کوچک؛ چرا که همه در نزد خدا سهل و آسان است. پس وقتی فقط در وقت مشکل به سوی خدا می‌رویم نه به این خاطر است که خدا را عامل و علت رساندن خیر و دفع شر از خودمان می‌دانیم بلکه از روی ناچاری و به عنوان آخرین راه حل به سوی او می‌رویم مگر اینکه شاید گشایشی در کار ما به وجود بیاید. پس نباید انتظار داشته باشیم که خدا خیری را که شامل حال اهل ایمان خواهد کرد شامل حال ما بفرماید.

فرض کنید کسی همیشه جویای احوال ماست؛ اگر برای چنین کسی مشکلی پیش بیاید احتمالا ما برای رفع مشکل او سنگ تمام خواهیم گذاشت ولی اگر کسی فقط وقتی به مشکل برمی‌خورد سراغی از ما می‌گیرد احتمالا فقط در حد ضرورت به مشکل او توجه خواهیم کرد.

برای ورود به کانال تلگرام اینجا کلیک کنید.

کلمات کلیدی : خدا، ایمان، توکل، خیر، دعا، شر، عنایت، لطف، استجابت دعا، مشکل، یاد خدا، کمک خواستن از خدا، ضعف ایمان، ضعف توکل، فضل